با بعضی ها می توانیم حرف بزنیم، درد و دل کنیم، اسرارمان را بگوییم، مشورت بگیریم و خلاصه این که به بعضی از دوستان و اطرافیان می توانیم اعتماد کنیم تا همه یا بخش اعظم حرف هایمان را با او بگوییم اما با بعضی ها نه، حتی اگر به شدت نیاز به هم صحبت داشته باشیم...
راجرز سه مشخصه را برای روان درمانگر یا مشاور بیان می کند، سه مشخصه ی لاینفک که یک مشاور باید داشته باشد؛ او باید به جز رازداری که شرط اساسی مشاوره است هخوان، همدل و توجه مثبت نامشروط داشته باشد. همخوان باشد یعنی واقعی و اصیل، کامل و منسجم، یعنی بودن به همان صورتی که واقعاً هست، یعنی نقش بازی نکند، خودش باشد. توجه مثبت نامشروط داشته باشد یعنی نگرشی مثبت، صمیمانه و پذیرا بدون ارزیابی و بی قید و شرط، یعنی در همه حال تو را بپذیرد و نگران نباشی اگر این سخن را گفتی دیدگاهش نسبت به شما منفی شود و یا صرفاً در فلان شرایط به شما اهمیت دهد. و همدلانه سخنانت را گوش دهد یعنی زیستن موقتی در زندگی شما، حرکت کردن در آن، با ظرافت و بدون قضاوت؛ یعنی شما را درک کند گویی در آن برهه از زمان با شما بوده، همدلی با همدردی تفاوت بسیار دارد، همدلی به معنای "آخی" گفتن و تاسف خوردن نیست آن چنان که در همدردی رخ می دهد، بلکه درک عمق احساس است... .
این مشخصه ها در مشاور موجب ایجاد جوی مناسب در روند درمان می شود که شاید بر نتیجه تاثیر نداشته باشد اما بر روند تاثیر می گذارد، لذا این روزها معتقدند همه ی مشاورها باید این مشخصات را داشته باشند.

بعدها در تحقیقاتی که در رابطه با صمیمی ترین دوست همجنس، صمیمی ترین دوست غیرهمجنس، دوست تصادفی و شریک رمانتیک صورت گرفت متوجه شدند افراد مایلند جنبه های مهمی از خودشان را تنها برای دوستانی فاش نمایند که به جز رازداری، همخوان، همدل و توجه مثبت نامشروط را داشته باشند؛ یعنی کسانی که واقعی باشند، خودشان باشند نه آن که نقش بازی کنند، شما را درک کنند، عمق احساسات شما را و در رابطه با گفته های شما قضاوت نکنند، نه آنکه صرفاً سری تکان دهند و ابراز تاسفی کنند و در نهایت بی قید و شرط دوست تان داشته باشند، بدون آن که واهمه داشته باشید با فهمیدن این موضوع همه چیز تغییر کند.

حالا می فهمم چرا این روزها برای هیچ کس نمی توانم حرف بزنم، به کسی نمی توانم اطمینان کنم... .

بارالها فرصت خوب بودن، خوب ماندن و خوب مردن را از ما مگیر... الهی آمین